व्यक्त-अव्यक्ताच्या मध्यसीमेवर: पण त्या आधी

Monday 1 February 2016

पण त्या आधी

आई,

त्या दिवशी गेलीस ती अखेरची..

आम्हाला माहीत असलेल्या रूपात

पुन्हा कधीच न दिसण्यासाठी..!

पण त्या आधी

आतल्या आत कितीदा गेली असशील

आयुष्याची ससेहोलपट सोसताना

आणि कितीदा परतली असशील

आमच्या.., जगण्याच्या ओढीनं

आम्हा भावंडांना जन्म दिलास

त्या प्रत्येक वेळी

तुझाही झाला होता पुनर्जन्म

जगण्याशी दोन हात करत

आम्हाला वाढवतांनाही

कितीदा खचून

पुन्हा उभी राहीली असशील

नव्या आशेनं..!

आई,

‘तो’ क्षण अचानक नाही आला

त्याच्या मागे उभे होते

असे असंख्य क्षण

त्याला पुढं ढकलणारे

पुढचं पाऊल टाकायला

आयुष्याची जमीनच नाही राहिली

तेव्हा कडेलोट झाला..!

***

No comments:

Post a Comment

भूमिका

कविता ‘कवी’चं नाव सोबत बाळगत असली तरी लिहून हातावेगळी झाल्यावर ती एका खोल अर्थानं कवीची राहात नाही.. फार काय ती त्यातल्या शब्दांचीही राहात नाही. कवी-मनातून बाहेर पडून शब्दांच्या रंगमंचावर कविता एकदा सादर झाली आणि पडदा पडला की पडलाच..! तिची नाळ तुटते. ती स्व-तंत्र होते. मुक्त होते कवीनं दिलेल्या आकारातून. रसिकवाचक जेव्हा त्या कवितेचा आस्वाद घेतो तेव्हा ती पुन्हा साकारते रसिक-मनात. तो तिचा नवा जन्म असतो!

कवितेचे हे जन्म.. विलय.. नवे जन्म म्हणजे उत्कट जगण्याच्या अनावर क्षणांचा एक मनस्वी खेळ..! ती या जगड्व्याळात असतेही आणि नसतेही. व्यक्त-अव्यक्ताच्या मध्यसीमेवर अवचित कधीतरी कवीला दिसते आणि शब्दात प्रकाशित झाल्यावर रसिकालाही दिसू लागते..! मला दिसलेल्या काही कविता इथे सादर करतेय रसिकमनात पुन्हा जिवंत व्हाव्यात म्हणून, प्रतिसादाच्या अपेक्षेत..!