अनेक वर्षे
खोलीतल्या भिंतीला टेकून
उभा आहे तो
त्याच्या संमुख येईल
तो खोलीतला सर्व तपशील
आपल्या अंतरंगात
धरून ठेवलाय त्यानं असं वाटतं
पण
त्याच्या समोर येईल
त्या कुणालाही तो दाखवतो
निखळ त्याचं प्रतिबिंब
जसंच्या तसं
तेव्हा
खोलीतल्या तेवढ्या आकाराचा
तपशील
नव्हताच कधी तिथं
इतक्या सहज पुसलेला असतो !
मीही पाहात असते स्वत:ला
त्याच्या आत डोकावून
येताजाता नोंदवत असते
त्याचं प्रतिबिंब दाखवणं
जराही उणं अधिक न करता
एखाद्या विश्वस्तासारखं
केवळ साक्षी होऊन राहाणं
खोलीतल्या प्रत्येक क्षणाला
अनुभवत असते त्याचं
नितळ स्वच्छ कोरं असणं
वाट्याला येईल ते सारं
स्व-रूपात
प्रतिबिंबित होऊ देऊनही !
***
No comments:
Post a Comment