आयुष्य उणावत गेले
पण सळसळ उरली पानी
गाणारे दूर उडाले
घरट्यात राहिली गाणी
रस्त्याला कळले नाही
कोणते गाव टोकाशी
उमटला अनाहुत शब्द
पण अकल्पीत वळणाशी
अव्यक्त विदेही इच्छा
देहाचे कवच गळाले
संभ्रमीत झाली माती
बुंध्यातील तम डुचमळले
मधलाच प्रहर दिवसाचा
संदिग्ध रंग आकाशी
भय निराधार गाभ्यात
अडखळे वाट पायाशी !
***
No comments:
Post a Comment