कुठे आहे
केव्हापासून होऊ लागलंय म्हणतात
ते सांस्कृतिक सपाटीकरण?
कितीतरी शे वर्षांपासूनच्या परंपरेनुसार
ग्लोबलायझेशनच्या अनावर झंझावातातही
दणकून पेटताहेत होळ्या
गल्लोगल्ली... कॉलनी कॉलनीत..
प्रत्येक चॅनलवर
प्रत्येक मालिकेत
नखशिखांत नटून
साजरी होतेय होळी
उधळतायत रंग
उन्मादक जल्लोषात
होळीचा मूळ हेतू की काय ते
वैधानिक सूचनेसारखं
न चुकता सांगून
पर्यावरणाचं भान असल्याचं दाखवत..
गोवर्‍याबिवर्‍या.. रंगाबिंगांचं मार्केट
तेजीत आहे भलतच
बतम्यांमधूनही ऐकू येतायत
गवोगावच्या.. महानरांमधल्या
होळ्यांची.. रंगांची
रसभरीत वर्णनं
रंगांनी माखलेल्या
ओळखू न येणार्‍या चेहर्‍यांच्या यूथचे
फोटो झळकतायत
वृत्तपत्रांच्या मुखपृष्ठांवर
शुभेच्छा दिल्या जातायत
एसेमेस, फेसबुक, ट्विटरबिटरवरून...
जरा जरा पटू लागलेली
तिथ्यामिथ्यांची कालबाह्यताच
कालबह्य करून टाकतायत...
खुली बाजारपेठ आणि
लाचार राजकारण
हातात हात घालून
नांदता ठेवतायत
सर्व उत्सवांचा उन्माद
सोशल नेटवर्किंगच्या
आदि अंत दिसत नसलेल्या अवकाशात
पसरतायत सगळ्या संस्कृती ऐसपैस
कुठून कुठून कुठे कुठे..
उदारीकरण
बनवतंय संस्कृतींची चटकदार भेळ
परोपरीनं मोह घालतंय
ग्लोबल व्हिलेजच्या रहिवाशांना
म्हणतंय आपल्या दमदार आवाजात-
नमश्कार.. आदाब.. सत् श्री आकाल..
हॅव अ नाईस डे.. इ.इ...
हेच का ते सांस्कृतिक सपाटीकरण?
***
No comments:
Post a Comment