व्यक्त-अव्यक्ताच्या मध्यसीमेवर: केव्हापासून...

Friday 8 January 2016

केव्हापासून...

केव्हापासून माहीत नाही

एक ग्रँड रिअ‍ॅलिट शो

चालू आहे...

विनावाहक विनाथांबा

गाडीसारखा

विनाअँकर विनाथांबा

चालू आहे हा शो..!

वर्तुळाकार क्षितिजानं आखलेला

विराट रंगमंच

सप्तरंगी भव्य सजावट

दर क्षणी बदलणारी

उघडमीट रोषणाई

सूर्य-चंद्राची... सत्तावीस नक्षत्रांची..

आणि अगणित स्पर्धक

सर्व भाषांतले.. सर्व देशांतले..

तरूण.. लिट्‍ल चॅम्प्स..

फॉर्टी प्लस.. सिक्स्टी प्लस.. एटी प्लस..

रोज एलिमिनेट होतायत कितीतरी

कितीतरी जॉईन होतायत नव्यानं

‘वाइल्ड कार्ड’विना

तेच होतात प्रेक्षक

तेच होतात परिक्षक

आलटून पालटून

तेच होतात गुरू एकमेकांचे...

24x7 अखंड चालू आहे हा शो

प्रत्येक चॅनलवर...

वेगवेगळ्या कॅमेर्‍यांनी टिपलेला

केव्हापासून

रिमोट शोधतायत सगळी

ग्रँड फिनालेची तारीख जवळ येत चाललीय..!

***

No comments:

Post a Comment

भूमिका

कविता ‘कवी’चं नाव सोबत बाळगत असली तरी लिहून हातावेगळी झाल्यावर ती एका खोल अर्थानं कवीची राहात नाही.. फार काय ती त्यातल्या शब्दांचीही राहात नाही. कवी-मनातून बाहेर पडून शब्दांच्या रंगमंचावर कविता एकदा सादर झाली आणि पडदा पडला की पडलाच..! तिची नाळ तुटते. ती स्व-तंत्र होते. मुक्त होते कवीनं दिलेल्या आकारातून. रसिकवाचक जेव्हा त्या कवितेचा आस्वाद घेतो तेव्हा ती पुन्हा साकारते रसिक-मनात. तो तिचा नवा जन्म असतो!

कवितेचे हे जन्म.. विलय.. नवे जन्म म्हणजे उत्कट जगण्याच्या अनावर क्षणांचा एक मनस्वी खेळ..! ती या जगड्व्याळात असतेही आणि नसतेही. व्यक्त-अव्यक्ताच्या मध्यसीमेवर अवचित कधीतरी कवीला दिसते आणि शब्दात प्रकाशित झाल्यावर रसिकालाही दिसू लागते..! मला दिसलेल्या काही कविता इथे सादर करतेय रसिकमनात पुन्हा जिवंत व्हाव्यात म्हणून, प्रतिसादाच्या अपेक्षेत..!