व्यक्त-अव्यक्ताच्या मध्यसीमेवर: पराभव ?

Friday 29 January 2016

पराभव ?

माझ्या विचारांच्या

काही पेशींमधे

निजलेले असते

आदिवासी दु:ख..

काहींमधे

मिणमिणत असते

देवदासींच्या

व्यथेची ज्योत..

काहिंनी ऐकलेले असतात

समाजाने झाकून ठेवलेले

तृतीयपंथी

टाळ्यांचे आवाज..

काहिंनी वाचलेल्या असतात

उच्चभ्रू एकट्यांच्या

बिथरवणार्‍या कहाण्या..

काहिंना घडते रोज

दुरुन

भयभीत करणारे

विश्वरूपदर्शन

दिव्यदृष्टीविना

तरी

माझ्या पुनर्जन्मांचा परीघ

घुटमळत राहतो

माझ्या पार्थिव जन्मातील

माझ्या संवेदनकक्षेच्या

केंद्रबिंदूभोवती

वाचून... ऐकून...पाहून

करकरुन विचार

केंद्राने

विस्तारला आपला परिघ

तरी त्या परीघाला

भेदता येत नाहीत

विजातीय संवेदनांच्या केंद्रांचे

विजातीय परीघ...

याला म्हणता येईल कदाचित

अभेद्य गुरुत्वाकर्षणाचा चिरंतन विजय

किंवा

सपशेल पराभव

‘स्व’ चा ‘स्व’ ने केलेला !

***

No comments:

Post a Comment

भूमिका

कविता ‘कवी’चं नाव सोबत बाळगत असली तरी लिहून हातावेगळी झाल्यावर ती एका खोल अर्थानं कवीची राहात नाही.. फार काय ती त्यातल्या शब्दांचीही राहात नाही. कवी-मनातून बाहेर पडून शब्दांच्या रंगमंचावर कविता एकदा सादर झाली आणि पडदा पडला की पडलाच..! तिची नाळ तुटते. ती स्व-तंत्र होते. मुक्त होते कवीनं दिलेल्या आकारातून. रसिकवाचक जेव्हा त्या कवितेचा आस्वाद घेतो तेव्हा ती पुन्हा साकारते रसिक-मनात. तो तिचा नवा जन्म असतो!

कवितेचे हे जन्म.. विलय.. नवे जन्म म्हणजे उत्कट जगण्याच्या अनावर क्षणांचा एक मनस्वी खेळ..! ती या जगड्व्याळात असतेही आणि नसतेही. व्यक्त-अव्यक्ताच्या मध्यसीमेवर अवचित कधीतरी कवीला दिसते आणि शब्दात प्रकाशित झाल्यावर रसिकालाही दिसू लागते..! मला दिसलेल्या काही कविता इथे सादर करतेय रसिकमनात पुन्हा जिवंत व्हाव्यात म्हणून, प्रतिसादाच्या अपेक्षेत..!