व्यक्त-अव्यक्ताच्या मध्यसीमेवर: नेमून दिल्याप्रमाणे?

Sunday 31 January 2016

नेमून दिल्याप्रमाणे?

उन्हाळे.. पावसाळे

त्यातल्या सर्व चढ-उतारांसकट

भोगून झाल्यावर

उगवत्या दिवसाला सामोरं जावं

तितक्या सहज

दर शिशिरात

निःशंक निर्ममपणे

नखशिखान्त

झडून जातात झाडं...

विसरत नाहीत कधी

गळून पडणार्‍या

प्रत्येक पानाच्या रिक्तपणात कोरलेली

पुन्हा बहरण्याची हमी..!

पण प्रत्येक बहर

पूर्वीपेक्षा काही वेगळी झळाली घेऊन येतो

की केवळ रिक्तपण भरुन काढतो

नेमून दिल्याप्रमाणे?

***

No comments:

Post a Comment

भूमिका

कविता ‘कवी’चं नाव सोबत बाळगत असली तरी लिहून हातावेगळी झाल्यावर ती एका खोल अर्थानं कवीची राहात नाही.. फार काय ती त्यातल्या शब्दांचीही राहात नाही. कवी-मनातून बाहेर पडून शब्दांच्या रंगमंचावर कविता एकदा सादर झाली आणि पडदा पडला की पडलाच..! तिची नाळ तुटते. ती स्व-तंत्र होते. मुक्त होते कवीनं दिलेल्या आकारातून. रसिकवाचक जेव्हा त्या कवितेचा आस्वाद घेतो तेव्हा ती पुन्हा साकारते रसिक-मनात. तो तिचा नवा जन्म असतो!

कवितेचे हे जन्म.. विलय.. नवे जन्म म्हणजे उत्कट जगण्याच्या अनावर क्षणांचा एक मनस्वी खेळ..! ती या जगड्व्याळात असतेही आणि नसतेही. व्यक्त-अव्यक्ताच्या मध्यसीमेवर अवचित कधीतरी कवीला दिसते आणि शब्दात प्रकाशित झाल्यावर रसिकालाही दिसू लागते..! मला दिसलेल्या काही कविता इथे सादर करतेय रसिकमनात पुन्हा जिवंत व्हाव्यात म्हणून, प्रतिसादाच्या अपेक्षेत..!