व्यक्त-अव्यक्ताच्या मध्यसीमेवर: पण इथे...

Wednesday 6 January 2016

पण इथे...

बेमानी ठरतील इथल्या समस्यांचे पीळ

इथल्या आकांतांच्या जाहिराती

खर्‍या-खोट्या दहशती

विझलेल्या अश्रूंचं दुःख

इथल्या फुगत चाललेल्या समृद्धीचा चक्रव्युह

बेमानी ठरतील इथले आनंद

इथले उत्सव... श्रद्धा..

इथली मूल्ये.. भाषा..

बेमानी ठरेल

इथलं संपूर्ण अस्तित्वच

शेजारच्या आकाशगंगेमधल्या

दुसर्‍या एखाद्या पृथ्वीवर

पण या पृथ्वीवर, इथे, आत्ता

अस्वस्थ अस्वस्थ करेल मला

माझं दुखणारं क्षुल्लक नखही!

***

No comments:

Post a Comment

भूमिका

कविता ‘कवी’चं नाव सोबत बाळगत असली तरी लिहून हातावेगळी झाल्यावर ती एका खोल अर्थानं कवीची राहात नाही.. फार काय ती त्यातल्या शब्दांचीही राहात नाही. कवी-मनातून बाहेर पडून शब्दांच्या रंगमंचावर कविता एकदा सादर झाली आणि पडदा पडला की पडलाच..! तिची नाळ तुटते. ती स्व-तंत्र होते. मुक्त होते कवीनं दिलेल्या आकारातून. रसिकवाचक जेव्हा त्या कवितेचा आस्वाद घेतो तेव्हा ती पुन्हा साकारते रसिक-मनात. तो तिचा नवा जन्म असतो!

कवितेचे हे जन्म.. विलय.. नवे जन्म म्हणजे उत्कट जगण्याच्या अनावर क्षणांचा एक मनस्वी खेळ..! ती या जगड्व्याळात असतेही आणि नसतेही. व्यक्त-अव्यक्ताच्या मध्यसीमेवर अवचित कधीतरी कवीला दिसते आणि शब्दात प्रकाशित झाल्यावर रसिकालाही दिसू लागते..! मला दिसलेल्या काही कविता इथे सादर करतेय रसिकमनात पुन्हा जिवंत व्हाव्यात म्हणून, प्रतिसादाच्या अपेक्षेत..!